Het mysterie van EDO

Voor alweer de vierde keer op rij moest Dames 5 zich om 9u ’s ochtends melden. Aangezien zaterdag niet de makkelijkste dag is om dat klaar te spelen, resulteerde dit in slaperige oogjes, rommelige haartjes en voor enkelen een kleine financiële bijdrage aan de teampot. Gelukkig wisten de vrolijke ochtendliedjes ons ervan te overtuigen dat het toch best een mooie dag was, zeker toen maar liefst twee van onze geliefde trainers present waren voor onze tactische en mentale ondersteuning.

En de mentale steun hadden we nodig, want we zouden het die dag opnemen tegen het mysterieuze EDO Dames 3. Op voetbal.nl bestond het team wel, maar zonder spelers, ze hadden nog geen enkele wedstrijd gespeeld en we hadden ons door de coach van een ander team laten vertellen dat het mogelijk een truc was van de club om meer velden te kunnen bemachtigen. Bovendien hadden we vorig jaar tegen EDO D2 gespeeld, bleek toen heel EDO D1 op het veld te staan en zijn we diep in Overvecht flink te grazen genomen. Deze combinatie van feiten en geruchten leidde ertoe dat we erop waren voorbereid dat we wellicht weer voor een compleet D1 zouden staan.

Gelukkig stond er een ijzersterke basis en begonnen we fel aan de eerste helft. Al vrij snel leken zij niet zo gevaarlijk als verwacht en bovendien herkenden we vrij weinig gezichten van vorig jaar. Na zo’n 10 minuten zette Tinder een mooie assist van Micky door naar de goal en stonden we 1-0 voor. Dat voelde lekker, maar we waren er nog niet van overtuigd dat de wedstrijd gewonnen was. Dus nog maar even fel blijven, duellen winnen, kantelen, tikkie-takkie, je kent het wel. En toen bleek toch snel dat dit een wedstrijd was waar we ons doelsaldo (waar al weinig op aan te merken was) wat konden opkrikken. Er volgde nog een goal van Tinder, vier (!) van Eline, één van Han, één van Mick en één van onze nieuwe aanwinst Jente (die dus mag blijven). Met 9-0 gingen we de rust in.

We hadden louter lof verwacht, maar werden er door de trainers nog even bijgehaald voor een serieuze bespreking (inclusief dopjes op het veld). Er was toch nog een hoop te verbeteren, met name op gebied van passprecisie, en we kregen een aantal leuke oefeningen mee om uit deze wedstrijd zoveel mogelijk lering te halen. Bovendien de uitdaging om de tweede helft minstens evenveel goalen te maken als de eerste. 18-0 zou het dus moeten worden.

Toch kakten we de tweede helft in. Er werd net wat vaak geprobeerd ‘gewoon te schieten’ en de lauwe slappe thee zonder suiker had ons niet goed gedaan. Bovendien bleek de tegenstander mentaal bewonderenswaardig sterk en positief en bleven ze elkaar aanmoedigen om er toch af en toe tussen te zitten. Natuurlijk zijn er nog wel wat goalen gemaakt, één van Ans, één van Tin, één van Anna en een afsluiter door Romy. Zo kwam de eindstand op 13-0.

Na een semi-warme douche begon de derde helft rond 12u met vooral veel broodjes hummus, maar ook zeker hier en daar een glas pils. Een eindstand als dit moet je even laten bezinken, vieren, maar vooral niet naar je hoofd laten stijgen, want er wachten ons nog een aantal spannende potten.

MvH