Hier had Jules geen rekening mee gehouden

In de, lange maar ijzersterke, presentatie van trainer Jules ging het vooral over processen en fases waar we met z’n allen doorheen moesten gaan. Meerdere scenario’s werden doorgenomen. Wedstrijden winnen die we niet horen te winnen, wedstrijden verliezen die we niet horen te verliezen, afin het zou een rollercoaster aan emoties worden. Wat Jules niet in de presentatie had opgenomen was het scenario; wedstrijden spelen waarin je bijna vecht met de grens en coach van de tegenstander, de halve bank weg wordt gestuurd, het aantal coaches in twijfel wordt gesteld en toch winnen. Nee, daar had hij nou net niet aan gedacht.

Het was een zaterdag met vier seizoenen, niet alleen binnen de lijnen maar ook zeker in het weer. De meesten hadden voor ze überhaupt het complex van DHSC hadden bereikt al een regenboog, halve sneeuwstorm of plensbui voorbij zien komen. Al snel kwam de volgende tegenslag ons tegemoet; de wedstrijd werd 45 minuten uitgesteld door organisatorisch falen bij DHSC, iets wat bij Ody nooit zou gebeuren….

Het uitstellen van de wedstrijd was voor Hugo en Jent iets positiefs want dit betekende dat zij na hun eigen wedstrijd(over de resultaten zullen we het maar niet hebben) ook de hele wedstrijd van hun coachteam konden zien. Rumour has it dat deze twee nog wel wat hoofdpijn hadden na illegale praktijken van de donderdag ervoor. Om juridische redenen zal er verder niet inhoudelijk worden ingegaan op deze gebeurtenissen.

Om 12.45 kon er eindelijk worden afgetrapt, waarna DHSC al snel de bal uit het net mocht vissen. Na elf minuten gaf Sam, die de hele wedstrijd op de brommer was, een goede voorzet en Mara kon hem zo binnen schieten. Dat was een lekker begin. Over lekker gesproken; de hele wedstrijd vulde de geur van frituur onze neuzen. De daarop volgende vraag van Jet was dan ook logisch; ‘Heeft er iemand een kroket? Het ruikt naar kroket’. In het veld was ook genoeg te beleven, een bijzondere redding van Arkema die met twee benen de bal klemvast had en een volley van Lotte die net over ging. Daarna is eten weer aan de orde van de dag met Hugo die zich ontpopt tot Krentebollenlegend. Hij voorziet de hele bank van minikrentenbollen en bewijst zijn waarde als trainer wederom.

Wat er zich daarna afspeelt is een bijzonder tafereel. De scheids komt naar de dug-out om te vertellen dat ons team maar twee coaches mag hebben en stuurt de twee andere coaches weg. Hierna ontstaat er een kleine woordenwisseling, gelukkig slaat Jules stem hierbij níet over, tussen onze trainers en de scheids en mengt de coach van de tegenstander zich hier ook in. Je bent bij DHSC of je bent het niet, hè. Jent en Hugo zijn kind van de rekening en verplaatsen zich naar achter de dug- out.

De wedstrijd is inmiddels hervat en we zijn nog steeds goed bezig. Vooral de rechterkant is net de opstijgbaan van Schiphol. ‘Sam en Britt aan dezelfde kant; dat is gewoon kerosine erin en gaan!’ klinkt het goedkeurend vanaf de zijlijn. Na vijftig minuten komt DHSC toch op gelijke hoogte. Door een rommelige goal kunnen we weer opnieuw beginnen. Ons antwoord is snel en duidelijk: een vrije trap van Saskia gaat rakelings over. Eten blijft een terugkomend thema want ondertussen is er een zak kruidnoten opengetrokken waar je bang van wordt. De trainers nemen bulk season klaarblijkelijk erg serieus, pepernoten als lunch kan prima volgens Sergej.

Na zeventig minuten is daar dan eindelijk de verlossing; Yas, in de volksmond Yasbeast, schiet van een ruime afstand de 1-2 binnen. Dit is inmiddels de derde wedstrijd op rij dat ze scoort en ze spreekt zelf al over een ‘streak’ die ze graag voortzet. Het is nu een kwestie van rust houden en de wedstrijd rustig uitspelen. Er is natuurlijk maar één persoon die daar net iets anders over denkt. Anne Arkema dacht dat ze de bal wel twee keer op mocht pakken en dit resulteert in een vrije trap binnen onze 16 waar de bank een rolberoerte van krijgt. Misschien komt deze bijzondere ingeving door de snack die ze net heeft gegeten. Onze Ark was namelijk een beetje licht in de bovenkamer en bij gebrek aan beter werd Linda richting de goal gestuurd met een handje kruidnoten. Met de handen voor de ogen kijken we naar de laatste bal van de wedstrijd. We slaken een zucht als de bal weg wordt gewerkt en de scheids niet veel later affluit. Na de wedstrijd maken we een overwinningsfoto en zet Britt onze gebruikelijke overwinningsjuichje in. Linda dacht tot zaterdag dat er ‘common you purple rain’ gezongen werd maar daarvoor moet ze toch echt bij iemand anders zijn. Tijdens dit kort maar krachtige feestje werd de sfeer nog grimmig tussen Jules en de grensrechter van de tegenstander, maar daar hoef ik geen woorden aan vuil te maken aangezien we allemaal weten dat Jules met zijn imposante verschijning en vooral zware stem die man met de staart tussen de benen het veld af liet lopen.

De 3 punten zijn binnen en kunnen mee richting de Uithof. Het is nog lang gezellig bij DHSC. Opvallende gebeurtenissen; Rachel die Paars Hart niet herkent(leren die handel!!) en Mara die beschoten werd. Om verder te ondernemen juridische stappen kunnen we ook dáár niet verder over spreken. Wat Rachel niet weet is dat er ook een opera versie van Paars Hart bestaat, waar Lotte en Yas haar meer over kunnen vertellen.

JK