Op oorlogspad

Zaterdag 3 december, een dag voor schieters, schoppers, koppers en knokkers. Een dag van vies weer, een vies veld en een vies kloddertje mayo in de snor van Riis na de broodjebalanalyse. Een dag van bloed op de flank, van zweet zonder stank, en van lange broeken op de bank. Kortom zaterdag 3 december was een dag om op oorlogspad te gaan. En niet alleen moesten de heren van Odysseus Heren 2 de oorlog verklaren aan de Eemdijkers, nee, om mee te draaien boven in de competitie moesten ze deze oorlog winnen.

Sportpark de vinken, het soort sportpark waar paardenmeisjes voor het eerst in aanraking komen met de buitenwereld, waar de kantinejuffrouw met een lach je zwarte water inschenkt en waar Sinterklaas op je wacht als je het 1 uur en 45 minuten weet uit te houden op een hardloopbaan. Het is ook de plek van ons warme onthaal. De walm van paardenmest die over de kasseinen richting de kantine rees maakte het echt een stukje warmer.

Generaal, Kolonel en Majoor (Caspar, Sietske en Tycho) stuurde de volgende soldaten het veld in (v.a.n.v.v.r.n.l.) Erik, Didier, Japp, Nick (gefeliciteerd nog kerel), Blonde Stagge, Juul, Nog Blondere Stagge, Golden Boy, Jaron, Joost, Dennis. Net zoals de Verenigde Staten begonnen de Odysseanen aanvallend, opzoek naar een vroege treffer. Er zat voldoende diepte in het spel en Joost wist af en toe een schot te lossen. Er begon na 10 minuten echter iets te veranderen tussen de 4 lijnen, die op zich zelf weer omringt werden door een hardloopbaan. Misschien was het de afleidende mijter van Sinterklaas die langs de lijnen stond, misschien was het ’t knollenveld wat de schoenen vast liet sijpelen in het oorlogsterrein en de mannen terug de grond in trok. Wat het ook mocht zijn, het begon er op te lijken dat de mannen wilskracht, passie en motivatie verloren naarmate de eerste helft verstreek. En op dat moment, wanneer alles eventjes niet meer lijkt te lopen en de poorten naar een goal dicht lijken te gaan kan er maar 1 ding gebeuren. En precies dat is wat er gebeurde. 1-0 achter.

Op de bank was weinig sfeer te vinden. Riis wist met moeite af en toe een grapje van onder z’n snor te toveren. Ysbrand zat opvallend stil op de bank met een dekentje over de tenen. Arnon was een groter deel van zijn tijd als bankzitter aan het warmlopen dan daadwerkelijk zijn taak uit te voeren, bankzitten. Nelis was niet in de buurt van de bank te vinden, deze was alvast aan het inkoppen aan de andere kant van het veld als vlagger. En de schrijver van dit stuk was zich stilletjes aan het

focussen op de wedstrijd bang dat zijn geheugen hem in de steek zou laten. De trainers brulde af en toe iets naar de soldaten in de hoop op een antwoord. Maar antwoorden bleven uit. De scheids floot de eerste helft af en met hangende hoofden gleden de paarshemden de kleedkamer in.

In de kleedkamer gebeurde op z’n minst 2 frappante dingen. Naast dat generaal Caspar zijn soldaten toesprak over hoe zwak de wilskracht van het team leek te zijn om te winnen zag ik vanuit mijn ooghoek een merkwaardige actie van majoor Tycho. Majoor Tycho verwijderde zijn sok van zijn voet en schoof deze in de richting van zijn mond, wanneer zijn lippen de naden van zijn sokken raakte sloot hij zijn ogen en blies hij sensueel warme lucht de sok in. Waarschijnlijk was het een poging om er niet zo uit te hoeven zien als Ysbrand met een dekentje over de tenen. Een ander merkwaardig voorval is dat de kleedkamer zich leek te vullen met een lucht die enkel en alleen kan komen vanachter een specifieke kringspier. Het was echter geen vluchtig luchtje, nee, het was een langdurige zware stank die onder de deur van de wc leek te ontsnappen. En zonder verder suggestief te willen zijn vrees ik dat iemand zich niet heeft weten te houden aan artikel 19 van het kanwetboek. Met borst vooruit, kop omhoog en handen in broekje liepen de mannen van Ody Heren 2 weer het veld op. Nu moest het gebeuren. En gebeuren zou het...

Laat me u iets vertellen over Jan. Jan is een blond bruine jonge man van rond de 20, ik schat hem 1 meter 75, en Jan houdt van scoren. In de kroeg, ja zeker, maar voornamelijk in het veld. En laat dat nou net zijn wat deze oorlog nodig heeft. Iemand die houdt van scoren. De tweede helft was nog maar een aantal minuten begonnen en Jan wist de stand naar 1-1 te brengen. De heren in het paars leken hun mojo terug te hebben. Combinaties liepen vloeiend, het balletje ging van links naar rechts en de tegenstander leek nog weinig in te kunnen brengen. Tot dat de tegenstander wel degelijk iets inbracht. Een hard hoofd. Nummer 5 van de Eemdijkers, sommige noemen hem ‘de sloper’, had een kleine maand terug het hoofd opengebroken van de broer van swagbroer. En dit keer was swagbroer aan de beurt. Bloed spatte op de grond, vogeltjes draaide in de rondte en heel even zag swagbroer de dagen uit zijn jeugd voorbij flitsen. De tijden waarin hij nog voetbalde bij Voetbal Vereniging Kruiningen op het platteland in het rustige Zeeland. Kort daarna gooide Dokter Generaal Caspar water in het gezicht van de bloedende knul en hij schoot wakker. In de 10 seconde dat hij op de grond lag had hij een visioen. Hij moest de bal op de lat koppen zodat Jan de bal daarna de goal in kon poeieren en we dit slagveld konden verlaten met een 1-2 winst. En precies zoals het visioen hem vertelde gebeurde het. Ridder Dennis krulde met zijn rechtervoet de bal vanaf de linker kant van de 16 meter het zestienmetergebied in waar swagbroer de bal op de lat kopte en Jan hem vervolgens inschoot. 1-2 voor.

De winst was binnen. De heren van Odysseus heren 2 wisten de wedstrijd te keren en wederom terug te komen van een achterstand. De wilskracht, strijdlust en passie was terug. Of de mannen dit vast weten te houden tot aan de winterstop zal bekend worden na de wedstrijd van 10 december tegen EDO. De laatste wedstrijd voor de winterstop.

Sommige soldaten trekken naar huis om Sinterklaas met de familie te vieren, sommige reizen terug naar de Olympische Berg om te genieten van een pot voetbal tussen de Nederlanders en Amerikanen. Waar de soldaten ook zullen gaan vandaag, ze kunnen tevreden terug kijken op deze middag op het slagveld van sportpark de vinken.

Zaterdag 3 december was een mooie dag.
Ohja, het broodjebal was prima, mooie plakken, prima prijs en de mayo was lekker vet: 8/10