Verneuken is ook neuken

De godenzonen zitten aan een biertje in de zon, en praten na over het prachtige seizoen inclusief hun perfecte teamweekenden en teamactiviteiten zoals de Sinterklaasviering op 28 december. Wat een feest was dat in die kelder, en ach… dat onze Luigi zijn training niet heeft gehaald de volgende dag is niet het grootste probleem van deze tijd. Dat zijn namelijk de Kamervragen over een mogelijk nieuw virus, of het hebben van een SOA nu wel of niet een kannetje is en wie er vorige week de behoefte voelde om rond een uur of half zeven zowel een letterlijke als figuurlijke kleine boodschap moest doen bij de Jumbo op de IBB. Rust in vrede, moeders en kinderen die getuigen waren van dit tarzanritueel. Ieder z’n ding zullen we maar zeggen. Zonde dat er voor dat SOA gerelateerde nog steeds geen duidelijk beleid is, Mark en Hugo. Deze reporter laat zich in ieder geval niet meer testen, als het zo doorgaat.

Afijn, een belletje van de bulldozer deed deze razende reporter nogal wakker schrikken. Uitslapen zit er niet meer in tegenwoordig. Gelukkig kennen TK’s het begrip ‘miemelen’, zoals dat in de volksmond wordt genoemd, niet. Nadat uw verslaggever, vandaag ben ik even uw bezit, zich niet gek liet maken en rustig zijn ochtendrituelen afging (lees: ontbijten, douchen, tandenpoetsen en modellen appen) was het tijd om het stalen ros te bestijgen en de lange, koude toch naar Bunnik te trotseren. Man, man, man wat had ik een goede afspeellijst aan tijdens het fietsen, u kunt deze lijst vinden door op spotify te zoeken naar ‘technootjes’ van LAVDS97.

Bij aankomst van het troosteloze sportpark van Bunnik, was het al snel duidelijk dat de bank schraal bezet was. Alleen vlugge Jaap en rots in de brand Ko waagden zich aan een plek op de ook al koude bank. Dat zij dit durfden is het benoemen waard, aangezien er een verdwaalde derde coach met een haardband de longen uit zijn lijf stond te schreeuwen. Die haarband, nog zo’n Kamervraag: Was het voor een boost van het moreel of was het omdat een promotie in de rang des coaches hem toch naar zijn bol was gestegen. In ieder geval had hoofdcoach Ravenhorst de volgende basis elf bedacht: Goalie: Diaz, Verdediging (vlnr.) Snackie, Timmen, Bulldozer, Ricknaldo, Middenveld (vlnr.) Kos, Jeroen, Veertje, Aanval (vlnr.) Nilla, Jornoporno, Lukas).

De wedstrijd begon goed, maar ging vrij snel bergafwaarts. Snack was bij zijn eerste balaanrakingen al vergeten dat men de bal binnen de lijnen moet houden, om überhaupt kans te maken op een overwinning, en dribbelde zo over de zijlijn richting de dug-out. Wederom een Kamervraag: Zag Snack nog dubbel, of had de haarband van coach Ravenhorst te veel aantrekkingskracht. Afgaande op hoe vaak Snack nog over de zijlijn dribbelde, moest het bijna dat laatste zijn. Gelukkig… ik bedoel jammer genoeg raakte onze linksback geblesseerd en moest hij voor het einde van de eerste helft al het strijdtoneel verlaten. Onze Nieuwsuur muur kwam erin en gaf bij zijn eerste duel meteen een beuk waar onze bulldozer wellicht ook nog wat van kan leren. Ohja, bij deze tragische gebeurtenis was de stand van 3-0 voor Bunnik al bereikt. Wellicht had een speler van Bunnik al een rode kaart te zien moeten krijgen, maar tegenwoordig is een kopstoot doorspelen. Eerlijk gezegd Timmen, we hebben rugby gekeken in Antwerpen en je had je kunnen voorbereiden op een kopstoot of iets dergelijks.
Ondertussen was de tweede helft aangebroken, was vlugge Jaap erin gekomen voor Kos en was dankzij een gouden tip van deze razende reporter onze Bert (lees: Nilla, twee synoniemen) op de nummer 10 positie gezet en prikte de 3-1, het kon nog! Hierna heeft uw verslaggever niet meer op de wedstrijd gelet, aangezien hij de verwijten ‘Stumperd’ (oud Bunnikse spelling) en ‘Wortel’ naar zich toe geroepen kreeg van de grens van Bunnik. Al met al genoeg vermaak rondom de dug-out waar wij als wissels en technische staf in ons hok moest blijven. Die grens probeerde ons in ieder geval goed, wederom letterlijk en figuurlijk, op onze plek te zetten. De rest van de wedstrijd slaan we even over, want aan de uitslag hoeven we verder geen woorden aan vuil te maken.

Dan de derde helft, de laatste voor de winterstop, vol met sterke verhalen en nieuwe manieren om bakken te trekken. Daar waar sommigen zin hadden om dronken te worden, gingen diezelfde personen (lees: bulldozer) naar het agrarische Wageningen. Nee, want daar is het leuk. Dan nog één minpuntje aan de derde helft, er was geen friet. Pluspunt daarentegen was de goudbruine fruitschaal met 50 stuks aan bittergarnituur. Met bijna meer bakken op dan tegendoelpunten geïncasseerd, was het tijd om huiswaarts te keren. Voor de ene was dit het industriële Roermond, voor de ander nog een feestje met mensen uit kakkerig Zeist of met heel wat rietbakken, of niet te vergeten Hagga daar waar de alfa’s van ons de baas proberen te zijn in Schilderswijk. Ons weekend heeft ons in ieder geval veel geleerd, zo ook dat men geen andere gast hoeft te zoenen om bij twintig oestrogeen volle uffen te eindigen. Wederom een sterk, maar waargebeurd verhaal. Als laatste moet nog vermeld worden dat naast het schrijven van dit verslag, deze nobele ridder ook nog even de teamtas meenam uit de kleedkamer om zo alle verantwoordelijk van het team op zich te nemen. Wat een geweldenaar.

We spreken elkaar weer na de winterstop, op de uwe!

Registreren Waarom registreren