Beter laat dan nooit, maar de kop is eraf

Nu het verslag van de tweede wedstrijd al is verschenen, kan een uitgebreide analyse van de primeur van het seizoen natuurlijk niet ontbreken. Met het aanbreken van de na-zomerse maand september, was het eindelijk weer tijd om onze voetbalschoenen uit het vet te halen en weer klaar te stomen voor een lang gemiste pot voetbal. Na een lange voetbalpauze en enkel twee trainingen in de benen, stond de allereerste bekerwedstrijd op het programma. Bij de voorbespreking bleek de tegenstander een pittige kluif. Het direct tegen een vierdeklasser opnemen, deden de zenuwen allerminst afnemen. Gelukkig zorgden de peptalk van de trainers en de vertrouwde omgeving van het thuisfront ervoor dat de kinnen omhoog stonden bij het betreden van het veld. 

Helaas ging de start van de wedstrijd niet over rozen. Door een botsing bij de tegenstander tijdens de warming-up moest de ambulance opgetrommeld worden om een schouder-uit-de-kom weer te repareren. Na een krappe drie kwartier kon de aftrap worden genomen. Waar het de eerste tien minuten wat opstarten bleek, begon het 4-3-3 systeem zijn vruchten af te werpen. Af en toe kwamen we er voorin doorheen en de achterhoede hield de deur goed op slot. Jammer genoeg vergaten we onszelf te belonen en viel de 0-1 op ongelukkige wijze. Ook bij de 0-2 was het geluk niet aan onze zijde. Gaandeweg de tweede helft creëerden we nog enkele kansen, maar het beperkte aantal wissels, de felheid van de tegenstander (niet alleen in spel, maar ook in taalgebruik) en de nog te ontwikkelen vorm deed ons uiteindelijk de das om. Toch konden we met een 0-3 nederlaag min of meer met tevredenheid terugkijken op de allereerste wedstrijd; de kop is eraf en de ambitie is gevoed. D6 kampioen toch?! De nederlaag was al helemaal vergeten bij het uitschenken van de eerste kan en daar is het niet bij gebleven...