Competitie
Groep 3 05
Datum
5 september 2020 12:30
Accommodatie
Onbekend
Zaterdag 5 september. Odysseus Dames 6 mocht haar tweede wedstrijd van het seizoen
gaan spelen. Na de helse reis naar Amersfoort vorige week mochten we deze week gelukkig
op het thuisfront spelen. Langzaam druppelden de speelsters binnen, de vroegelingen
konden ook nog meegenieten met het fluiten van Marieke. Zij mocht haar eerste wedstrijd
bij Dames 7 fluiten, af en toe vergat ze dat zíj de scheidsrechter was, Dames 7 had gelijk
kunnen spelen (ging die bal nou wel of niet over de achterlijn?), maar ach, voor een
scheidsrechterdebuut had het allemaal veel erger gekund. Het materiaal moest gehaald
worden en meteen werd duidelijk dat het hebben van een team vol nieuwelingen ook haar
keerzijde heeft. Anna wist wel hoe het moest, maar had geen fiets. Tessa en Sanne hadden
wel een fiets maar wisten niet hoe het moest. Het liep even stroef maar gelukkig kon Marien
meteen laten zien dat hij voor het leiderschap gemaakt was, een fietsritje en tien minuten
later lagen er ballen op het veld en kon er dus gevoetbald worden!
De warming-up was voor de meesten een confrontatie met (het gebrek aan) hun conditie,
desondanks liepen we stevig door. Balletjes werden overgespeeld en zelfs het positiespel
kwam even om de hoek kijken. Er werd goed druk gezet en iedereen zat er lekker in, de
verwachtingen waren niet erg hoog, maar vol goede moed gingen we de teambespreking in.
Marien herinnerde er ons nog kort aan dat we verdedigend gingen spelen, want: ‘Vorige
week waren er wel 7 goals tegen.’ Au. Deze harde en terechte woorden zette ons op scherp.
De wedstrijd kon beginnen. Zou je denken. Maar wat is het amateurvoetbal zonder
organisatieproblemen. De scheidsrechter wist niet dat ze moest scheidsrechteren, daar sta
je dan. Gelukkig kon Lotte meteen laten zien dat Dames 6 niet alleen heel sportief, maar ook
erg flexibel is. Ze trok het gele shirt aan en het fluitsignaal klonk.
Het spel ging gelijk op, veel werd er nog niet gesproken over en weer. Hooguit over de lijnen,
want wie bedenkt het om met rode lijnen het wedstrijdveld aan te geven? Carlijn, die een
fantastische wedstrijd gevlagd heeft, vond het ook maar lastig. Is de bal nou in of uit? Moet
er gegooid worden? Help. Vanuit de tegenstander kwam een terechte vraag: ‘Waarom
spelen we niet gewoon op een veld met allemaal witte lijnen?’ Maar de nummer 7 van
Wasmeer werd door Marieke meteen met de grond gelijk gemaakt: ‘Om daarom niet!’. De
toon was gezet. De eerste minuten gebeurde er niet veel bijzonders. Sanne’s lichaam liet
even weten dat ze, na een jaar niet gesport te hebben, nog geen wedstrijd moest gaan
spelen. Niemand weet hoe, maar er knakte iets in haar knie. Het leek allemaal erger dan het
was, want toen de ademhaling eenmaal van standje ‘tienermeisje-bij-een-justin-bieber-
concert’ af was, ging het wel weer (mede dankzij de hulp van Robin). Kleine Emma aka
bulldozer Emma aka een van de Emma’s, kwam het veld in. De eerste helft verliep in het
begin rustig, met Fenne, Anna en Tessa voorin werden er mooie kansen gecreëerd. Sterre
vond het saai worden in het doel. Om wat meer spanning te creëren besloot ze de bal recht
in de voeten van de tegenstander te spelen. De bal werd geschoten, langs de lijn was het stil,
harten maakten sprongetjes, maar met een grandioze redding werd de nul gehouden. ‘De
eerste helft hebben we in onze zak’, moeten de speelsters gedacht hebben. Helaas viel er
twee minuten voor het fluitsignaal nog een tegengoal. Balen.
De tweede helft begonnen we met goede moed. Er werd wat gewisseld, Laurien en Iris
kwamen erin. Rosalie en Marieke op de bank, Rosalie had last van haar bovenbenen,
Marieke eigenlijk nergens van, maar ze was blij dat ze even rust kreeg. Ons goede humeur
werd meteen met de grond gelijk gemaakt, de 0-2 viel. En vrij snel daarna de 0-3. Hoe kon
dit gebeuren? Maar na een verlies van 7-3 laat Dames 6 zich niet meer zo snel uit het veld
slaan, er werd stevig door gevoetbald. De scheids was blijkbaar niet alleen laat voor de
wedstrijd, ook het fluitsignaal klonk vaak nogal laat, of helemaal niet. Dat terwijl er toch echt
wat stevige overtredingen gemaakt werden. Maar volgens de nummer 13 ‘kon zij er ook niks
aan doen dat ze lang was’, tja, zo kun je het ook bekijken. Emma G kreeg last van haar
hamstring, zuchtend moest Marieke dus weer in actie komen. Het spel werd pittiger, niet
alleen tussen de teams (Iris zou volgens haar tegenstander ‘in brand’ moeten? Wat?), maar
ook bij Wasmeer leek alles niet op rolletjes te lopen. En daar kon Tessa goed gebruik van
maken. Na een prachtige voorzet van Anna viel de 1-3. Kort daarna werd het toch nog 1-4,
maar alles in ons zei dat dit niet het einde was. En dat klopte. Laurien aka de verlosser aka
rooiekoppenniettestoppen aka topscorer, besloot tijdens haar debuut twee ballen in de goal
te jengelen. 3-4. ‘NOG TWEE MINUTEN DAMES, DIT KUNNEN WE!’ Brulde Hanna langs de
zijlijn. Ondertussen was iedereen opgestaan vanuit de dug-out. En ja hoor, Anna tikt netjes
de gelijkmaker in het net. Euforie. Blijdschap. Het eindsignaal klinkt.
Het eerste punt voor Dames 6 in de bekercompetitie is binnen. Wasmeer, was minder.
Zowel qua onderlinge sfeer als doorzettingsvermogen. Volgende week mogen we aan TOV
Baarn laten zien wat we allemaal in huis hebben. Met dezelfde instelling als deze week én
een nieuwe yell, moet dat helemaal goed gaan komen.
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Meld je aan voor vrijwilligerswerk, en geef je voorkeurswerkzaamheden op.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
