Odysseus H1 - Olympea H1
Dzimki, de Fransoos en Pedtwin weten wat ze doen: ODY H1 (PERIODE)KAMPIOEN!!
Bij het schrijven van dit verslag gaan mijn gedachten even terug naar vorig jaar. In het seizoen 2021-
2022 spreekt Odysseus ’91 Heren 1 binnenskamers uit dat de doelstelling een periodetitel moet zijn.
Lang verhaal kort: de doelstelling wordt niet behaald, Ody eindigt het seizoen op de zesde plek. Een
van de laatste trainingen wordt vervolgens gebruikt om te evalueren: verschillende redenen blijken
ten grondslag te liggen aan het niet behalen van deze doelstelling, en volgend jaar zullen een aantal
zaken anders moeten. Doelstelling voor het seizoen 2022-2023: een periodetitel. De eerste periode
van dit seizoen wordt echter afgesloten op een 12 e plaats, met 7 punten uit 8 wedstrijden. Niet om
over naar huis te schrijven, en buiten Thijmen en Tolk die voor 5 kannen (omgerekend 132,50 euro)
wedden dat er nog wel een periode gepakt gaat worden, geloven nog maar weinigen dan ook in de
kansen van het vlaggenschip. Maar niets is minder waar: Heren 1 weet de periode te pakken op een
kolkend sportpark. Hierbij een chronologisch verhaal van de afgelopen week.
13-5: HEES – Odysseus. Op bezoek bij de nummer 2 weet Ody 0-1 te winnen. Olympia verliest, wat
betekent dat Heren 1 officieus (periode)kampioen is. Zoals het echte studenten betaamt is hier goed
over nagedacht: officieus (periode)kampioen worden betekent dat je al een feest kunt vieren, maar
de week erop ook omdat je het dan officieel binnenhaalt. Twee feestjes dus. Zeer snugger.
14-5: Feyenoord geeft het goede voorbeeld en haalt de titel binnen. 150.000 man komt naar
Rotterdam. Een aantal jongens gaat alvast op verkenning in Rotterdam om een voorproefje te krijgen
van het feest wat hen te wachten staat op De Uithof volgende week.
17-5: Er ging niemand uit vanavond.
18-5: Hemelvaart, in principe een vrije dag. De aanstaand (periode)kampioenen gaan echter wel
trainen om 10 uur (!) s’ ochtends, om zo optimaal voor te kunnen bereiden op de grote dag. Wat mij
betreft een prachtig voorbeeld van leven voor je sport.
19-5: het is vroeg dag om optimaal voor te kunnen bereiden op het feest. De beker wordt alvast
voorzien van periodekampioenschapsstempel, er worden flessen champagne ingeslagen, en er
worden spandoeken gemaakt. Bij de meeste clubs regelt de supportersschare dit soort dingen, bij
Ody is alles anders. Echter, als je dit soort dingen zelf regelt weet je 1 ding zeker: het komt recht uit
het hart.
20-5 12:59 uur: een groot deel van de selectie is ruim op tijd aanwezig. Enerzijds om de mannen van
Heren 2 aan te moedigen (als bedankje dat zij ons ook steunen vanaf Soenda), anderzijds om de
spandoeken op te hangen. Even lijkt Struuk hierbij zijn nek te breken en niet te kunnen spelen, de
schade blijkt uiteindelijk mee te vallen. De captain start ‘’gewoon’’ in de basis.
20-5 13:30 uur: verzamelen in de kleedkamer. De heupjes worden alvast los gegooid, René masseert
erop los. Er wordt over de Match of the Day nog niks gedeeld op de insta van Ody, en terecht. De
wedstrijden van dames 8 en 4 zijn belangrijker.
20-5 14:25 uur: de Champions League hymne wordt afgespeeld voor de aftrap. Die Meister, Die
Besten, Les grandes équipes, The Champions! De mannen zijn klaar om het (periode)kampioenschap
binnen te slepen, in de wetenschap dat een punt tegen de sterke nummer 3 Olympia hiervoor
volstaat. Er worden paarse rookpotten afgestoken waarvoor dank, ook vanuit de dug-out.
20-5 14:35 uur: Het Monster van de Uithof poort zijn tegenstander, gaat alleen op de goal af, en doet
wat het Monster van de Uithof al zo vaak deed: scoren. 1-0 voor!
20-5 14:50 uur: Dames 4 komt een deel van de tribune terugbrengen die ze ‘’nodig’’ hadden voor
hun Match of the Day op het combiveld (bij gebrek aan sportiviteit van Heren 2, kan de selectie dan
niet voor 1 keer op gras spelen?). Achteraf gezien had de tribune ook op het combiveld kunnen
blijven, want ondanks het naderende (periode)kampioenschap komt er toch geen hond bij ons
kijken.
20-5 15:15 uur: Rust, nog altijd 1-0. Aan beide kanten wat kansjes in een open wedstrijd, waarbij het
schot van het Monster op de lat voor Ody de grootste was. Axel moet helaas het veld verlaten
wegens griep, Pietje neemt zijn plaats over.
20-5 15:30 uur: de tweede helft is nog geen minuut bezig als Ody al de eerste tegentreffer van de
wedstrijd (en de 3 voorgaande wedstrijden) incasseert. In principe nog altijd virtueel de periode in
handen, maar Ody mag nu geen goal meer tegenkrijgen.
20-5 15:54 uur: Thom blijft rustig en schiet goed op goal, maar via een been van de tegenstander
gaat de bal huizenhoog over. De verder prima fluitende leidsman geeft echter geen corner.
20-5 16:15 uur: de wedstrijd lijkt af te stevenen op een gelijkspel, maar de mannen van de
Hoendiepstraat denker daar anders over. Pietje brengt Ronnie in stelling, die met zijn chocoladebeen
de bal onhoudbaar in de hoek krult. 2-1 met nog een minuut te spelen, de vijfde overwinning op rij!
20-5 16:18 uur: de scheidsrechter fluit af, Heren 1 verslaat Olympia. (periode)KAMPIOENEN!!! Jelle
Ros reikt de beker (aan zichzelf) uit, en schijnt deze niet meer losgelaten te hebben.
20-5 16:20 uur: Heren 1 ontpopt en spuit de ingeslagen champagne en bedankt het publiek. Het
spandoek onder het scorebord wordt opgezocht, en onder aanvoering van ‘’Samba de Janeiro’’ van
Bellini (wat mij betreft de nieuwe goaltune) springen de mannen erop los. Ontlading!
(periode)Kampioenen! Mooi om te zien dat het bestuur dit alles vastlegt op de gevoelige plaat, en de
filmpjes upload in de stories op Instagram. Heren 1, uithangbord van de vereniging!
20-5 16:35 uur: Jeroen en Dusty zepen zich in en glijden door de kleedkamer. Jelle Rosco komt met
een kan (en de beker) de kleedkamer in. De eerste van velen.
20-5 18:40 uur: de mannen hebben zichzelf verwend met wat frituur en nog een aantal kannen. Het
eerste dode vogeltje komt tevoorschijn, en het is niemand minder dan KyliJel Rosbappé die het doet.
20-5 18:59 uur: het begint met de minuut gezelliger te worden. Het is behoorlijk druk op Sportpark
Olympos wegens een basketbaltoernooi. Het echte feest wordt echter gevierd door de voetballers.
De voetballers van Heren 1, welteverstaan. Jeroen zit aan de box en dat staat garant voor goede
muziek. Er wordt gezongen, gedanst, gedronken, kortom: gefeest.
20-5 19:34 uur: een jongen die in eigenlijk niets behalve zijn rode haren lijkt op Ed Sheeran komt
aanlopen. Reden genoeg om ‘’Perfect’’ van Ed Sheeran aan te zetten en in gebrekkig Engels mee te
zingen. Ook de look-a-like waant zich even kampioen, en de eerste tranen bij dit kampioenschap
vloeien, mede ingegeven door het emotionele nummer van Ed. Niet veel later is de box helaas leeg,
maar gelukkig hebben wij een grensrechter die op de Uithof woont.
20-5 20:01 uur: James komt met zijn box aanfietsen, en dat wordt met luid gejuich ontvangen. We
kunnen weer zingen! Jelle Ros heeft nog altijd de beker vast.
20-5 22:14 uur: de mannen zingen nog altijd, ditmaal het moeilijke nummer ‘’Kampioenen, Olé Olé’’.
Hierbij zakken op wonderbaarlijke wijze een aantal broeken tot op de enkels, en verliezen enkelen
hun shirt. Verder valt op dat naarmate de avond vordert het woord ‘’periode’’ steeds minder vaak
voor het woord ‘’kampioen’’ wordt genoemd. PeriodeKampioenen!
20-5 22:34 uur: we kunnen dan wel kampioen zijn, we blijven ook mensen en ook wij krijgen honger.
Er wordt besloten dat er nog 1 nummer afgespeeld wordt, en dat daarna de Huzur opgezocht wordt.
Na het laatste nummer komt de Ed Sheeran look-a-like echter weer aanlopen. Reden genoeg om nog
éénmaal de shirts uit te trekken en met de armen over de schouders, gebroederlijk ‘’Perfect’’ mee te
zingen. Jelle Ros staat legt zijn armen over de schouders van de beker.
20-5 22:40 uur: het laatste nummer is nu écht geweest, de mannen verlaten Olympos. Thom heeft
vorige week in Rotterdam gezien wat je moet doen bij een prijs, namelijk een nat pak halen in de
fontein. Op Olympos gebrek aan een fontein, maar wel een opblaaszwembad. Na stevig aandringen
springt hij zonder nadenken met telefoon en al in het zwembad. De speaker van je telefoon kapot,
maar verder wel gelachen.
21-5 00:56 uur: waar een deel van de selectie nog staat te feesten in het Gras, komt het verslag van
de hoofdtrainer in de groepsapp. Even tegen de muur leunen om goed te kunnen lezen, en
vervolgens weer het besef: kampioen! Tranen in de ogen van de laatste alinea, trots overheerst.
21-5 9:34 uur: wakker worden met een glimlach van oor tot oor. Wakker worden met een bulderlach
na het zien van de snaps van gisteravond, en de snap van Jelle Rosco die met de beker geslapen
heeft.
21-5 14:14 uur: dit verslag schrijvend in de woonkamer hoor ik vanuit de kamer van Simon B. een
zacht gemompel: ‘’we zijn gewoon kampioen ouwe’’.
Mannen, we hebben een heerlijke serie neergezet. Niemand die dit van ons had verwacht na de
eerste 8 wedstrijden. Lange tijd strijdend om geen nacompetitie tegen degradatie te hoeven spelen,
gaan we nu nacompetitie voor promotie spelen. We do not let this slip! We hebben het daarnaast
echt op eigen kracht gedaan, zonder steun van wie dan ook. Als laatste wil ik wel de zus van Curran
en de vader van Zimon bedanken: het hele jaar al trouwe support, ook in de mindere eerste periode!
Rock on R…
TS
Real Sranang D1 - Odysseus D1
Rotscheid was geen rotscheids
Op een warme, zonnige zaterdag stond de laatste competitie wedstrijd tegen Real Srenang
in Amsterdam op het programma. Van nacompetitie waren onze Odyduifjes al verzekerd,
maar om als eerste Ody team op het terrein van Real te winnen en met winst de naco in te
gaan zou wel fijn zijn. Onder het gemis van wat duifjes en met lichte blessures (lees: Dana 0-
shotglas 1), werd de selectie versterkt door Haak en Afke. Ondanks wat opstart problemen
(lees: Cato’s interne wekker ging niet af) kon de wedstrijd gelukkig op tijd van start gaan.
Hier en daar waren wat wedstrijdzenuwen bij de duifjes, maar lang niet zoveel als bij Real.
Zij konden bij 2-0 winst op ons en verlies van Delta kampioen nog kampioen worden. Na een
wat grimmige thuiswedstrijd tegen Real werden we gelukkig ondersteunt door KNVB
bondofficial E. Rotscheid, die zijn fluitje strak in zijn rechterhand geklemd had. Geen
ongestrafte vuile overtredingen vandaag!
Beide teams beginnen fel en gedreven aan de wedstrijd. In de 6e minuut verovert Veldpien
de bal en speelt hem naar Lau, die een prachtige dieptepass geeft op onze nieuwe spits
Jutka, die de bal voorgeeft op Char. Helaas weet de verdediging de bal te onderscheppen en
komt Real goed weg. Maar wacht eens... Spits Jutka?? Jazeker. In het nieuwe strijdplan van
hoofdcoach Rick was Jutka gepromoveerd tot spits, tot grote teleurstelling van oud-spits
Fleur, die graag nog een doelpuntje had mee willen pikken.
In de 8e minuut wordt Jutka de diepte ingestuurd en komt ze in duel met de centrale
verdediger. De verdediger weet als eerste de bal te bereiken en tikt deze naar de keeper,
die de bal oppakt. Rotscheid is lief voor Ody en fluit voor hands. De vrije trap wordt
genomen op 5 meter afstand van het doel maar gaat naast, net als de corner die daarop
volgt. Toch groeit het vertrouwen van Ody.
Na een welverdiende drinkpauze begint al enige frustratie te ontstaan bij de tegenstander,
iets wat later een terugkerend fenomeen blijkt te zijn. Het spel wordt hervat, maar Nina
merkt tijdens een ingooi goed op dat we niet altijd even gretig zijn "Odyyy, wil iemand de
bal?". Het spel gaat op en neer, zonder veel resultaat. Real weet nog even gevaarlijk te
worden tot de spits uitglijdt… foutje bedankt. Er volgt nog een goede aanval van Ody, maar
helaas eindigt Char’s schot in de handen van de keeper.
Tijdens de rust wordt er lekker gesabbeld op de stukjes sinaasappel die de moeder van Jutka
heeft meegebracht en wordt er gesleuteld aan de tactiek. Meer grip op de wedstrijd, dit
moet toch gaan lukken?!
En dan begint de tweede helft. Ook nu gaat het spel op een neer, al is het Ody die
voornamelijk aan de bal is. De verdediging, geleid door Cato, Fleur en Haak, staat als een
huis en Real komt er nauwelijks doorheen. Ook Keeppien weet de ballen goed van de lijn te
houden. Op de vleugel worden Lotje en Nina nog steeds geteisterd door vliegensvlugge
buitenspelers, maar tot gevaarlijke kansen komt Real niet. Wanneer Lotje de bal op links
krijgt, ziet ze ruimte aan de andere kant van het veld en geeft de bal voor. Toch jammer dat
Jutka’s hoofd net in de lijn van de bal zat, want ze krijgt hem vol op haar achterhoofd.
Gelukkig heeft Jutka een hard hoofd en hobbelt ze weer verder.
En dan, na een uur strijden, vindt er een mooie combinatie tussen Jutka en Lau plaats. Lau
speelt de bal diep op Nina, die op doel schiet. De bal raakt keihard de onderkant van de lat
en belandt zo voor de voeten van spits Jutka, die hem netjes binnentikt. 1-0!
Er wordt een wissel doorgevoerd. Char, die keihard heeft staan shinen voorin, wordt
gewisseld voor Shan, die inmiddels terug is na 2 welverdiende weken Italië. Shan laat niet
lang op zich wachten, want niet meer dan 10 minuten later krijgt ze de bal voor, weet de
verdediger uit te kappen en zo de bal tussen de keeper en 1e paal te leggen. 2-0! Dit kan
toch niet meer stuk??
Het gemopper, geklaag en gekibbel neemt bij Real toe, en daarmee ook de harde acties en
het vieze enkeltrappen. Rotscheid heeft zijn fluitje goed in zijn hand, maar lijkt te zijn
vergeten om zijn kaartjes in zijn borstzakje te stoppen. Ondertussen staat Cato bij een
aanval van Real precies op de goede plek en weet de bal van de lijn te maaien. +1 Cato!
Real is het (en elkaar) inmiddels helemaal zat en zet de aanval weer in. De bal wordt vanaf
de zijkant voorgegeven en vliegt over de verdediging heen naar de 2e paal, waar Real met
hun handen probeert te scoren. Er wordt niet gefloten dus probeert Fleur de bal ook maar
van de lijn te slaan. Er ontstaat een grote kluts en de bal wordt moeizaam weggewerkt.
Helaas eindigt deze voor de voeten van een aanvaller, die hem dan toch binnen weet te
schieten. Een onterechte 2-1…
De wedstrijd wordt wat spannender en de billetjes van hoofdcoach Rick worden nog harder
samengeknepen, maar de duifjes geven niet zomaar op. Fleur wordt nog even naar de grond
gewerkt, maar krabbelt gelukkig weer op. Er worden nog 2 wissels doorgevoerd. Veldpien,
die de hele wedstrijd heeft staan bikkelen, wordt gewisseld voor Han, die na maanden
blessureleed weer haar eerste minuten als veldspeler in dames 1 maakt! Ook Sas mag lekker
gaan uitpuffen op de bank en wordt gewisseld voor invaller Afke.
In de laatste 15 minuten worden de duifjes meegetrokken in de onrust van Real en wordt
het spel chaotisch. Real schiet nog van dichtbij op doel, maar Keeppien weet de bal gelukkig
van de lijn te redden. Tot slot breekt Ody opnieuw uit en eindigt Jutka 1 op 1 met de keeper.
Ze probeert dansend de keeper voorbij te gaan, die de bal weet te onderscheppen maar ook
weer loslaat. Jutka pakt de bal weer op en weet hem alsnog binnen te schuiven, 3-1!
De laatste minuten tikken (onder streng toeziend oog van de spits van Real) voorbij, maar
het is wel duidelijk: Ody heeft Real (weer) uitgespeeld en gaat met winst de naco in.
Aanstaande zaterdag staat de 1e wedstrijd tegen DSVP in Pijnacker op het programma, waar
de duifjes gaan laten zien dat zij toch echt wel 1e klasse waardig zijn. To be continued…
Opstelling: Keeppien, Lotje, Cato, Fleur, Haak, Nina, Sas (Afke ‘75), Veldpien (Han ‘75), Lau,
Char (Shan ‘61), Jutka
